Wewnętrzne dziecko – mała Ja – praktyka i teoria

Zacznijmy tym razem inaczej, zamiast od razu pochłaniać teorię. Cofnij się pamięcią wstecz do lat swojego dzieciństwa i zobacz w swojej pamięci obraz siebie, albo otwórz papierowy album, jeśli nic nie przychodzi Ci do głowy. Postaraj się zobaczyć oczami wyobraźni i nie musisz ich nawet zamykać, tamten moment, jak miałaś lat kilka bądź trochę więcej niż kilka. Przypomnij sobie całe zdarzenie, ale nie szukaj nic na siłę. Najlepszy obraz to ten, który jako pierwszy pojawi się w Twojej głowie, on zazwyczaj skrywa najwięcej wewnętrznych emocji i uczuć. Zatrzymaj się na nim. Może zobaczysz swój moment zaskoczenia, kiedy w domu pojawił się czteronogi przyjaciel, albo jak obserwujesz małą dziewczynkę, która z wysiłkiem spina się na palcach aby dostrzec, jak z lady sklepowej znika długowłosa lalka i wpada prosto w jej ręce. Albo obraz kogoś za kim tęskniłaś, stanął w drzwiach twojego domu?… Chwilę się zatrzymaj nie czytaj dalej, ja poczekam.

Teraz przypomnij sobie odwrotną sytuację, tamten moment, kiedy poczułaś na sobie pogardliwe słowa krytyki może niesłuszne oskarżenia albo musiałaś zrobić coś czego nie chciałaś? Poświęć dla siebie kilka kolejnych chwil, by czuć i wiedzieć dokładnie. Ja poczekam.

A teraz porównaj obie sytuacje. Szczęśliwa „mała Ja” i smutna „mała Ja”? Na pewno zauważyłaś u siebie odmienne stany emocjonalne. Na pewno usłyszałaś w głowie inne myśli a nawet szybkie wnioski i spostrzeżenia, które tu i teraz, dokonała Twoja dorosła część Ciebie.

Zapewne domyślasz się, że to Twoje wewnętrzne dziecko na chwilę wskoczyło do Twojej obecnej rzeczywistości, by przynieść Ci radość i dobrą zabawę, a po chwili rozczarowanie i smutek. Tak naprawdę, niema znaczenia, gdzie powędrowały Twoje myśli, Czy siedziałaś w tym czasie w przedszkolu, bawiłaś się w piaskownicy czy byłaś świadkiem siebie z pierwszej komunii świętej, albo wyobraźnia powędrowała do ławki szkolnej czy na podwórko babci po którym pędziłaś co sił za kurami.

Znaczenie ma siła przekonań na swój własny temat, po przeżytym emocjonalnie wydarzeniu, która ukształtowała w pewnym stopniu Twoje spostrzeganie otaczającej Ciebie rzeczywistości.

Wewnętrzne dziecko to część naszej psychiki, która pozostaje z nami przez całe życie i wpływa na to, kim jesteśmy, jak myślimy i działamy. Można powiedzieć, że wewnętrzne dziecko to nasza wewnętrzna esencja, która jest z nami od momentu narodzin. To, co dzieje się z nami w dzieciństwie, ma ogromny wpływ na nasze „małe Ja” i po części odzwierciedla zachowania w dorosłym życiu. Zazwyczaj wtedy tworzą się podstawowe przekonania o sobie, innych ludziach i świecie. W zależności od tego, jakie doświadczenia mieliśmy, nasze wewnętrzne dziecko może być radosne i pełne wiary w siebie lub zranione, niepewne i pełne wątpliwości.

Pozytywne doświadczenia z dzieciństwa rozwijają w nas pewne wartości, jak:

Pewność siebie – jeśli byłyśmy otoczone miłością i wsparciem, możemy czuć się bezpieczne i pewne siebie.
Empatia – jeśli nasze potrzeby były zaspokajane i byłyśmy traktowane z szacunkiem, możemy uczyć się, jak ważne jest zrozumienie i wsparcie dla innych.

Optymizm – jeśli nasze dzieciństwo było pełne radości i pozytywnych doświadczeń, możemy nabyć pozytywnego nastawienia i wierzyć w dobre rzeczy.

Samodyscyplina – jeśli nasze dzieciństwo było stabilne i bezpieczne, możemy uczyć się, jak ważne jest utrzymywanie porządku i panowanie nad swoimi emocjami.

Negatywne doświadczenia również mogą wpłynąć na inne postrzeganie świata i kształtować nasze wartości oraz charakter, choć w inny sposób niż pozytywne doświadczenia.

Niektóre z wartości, które mogą być w nas rozwijane w wyniku negatywnych doświadczeń to:

Silna wola – jeśli nasze dzieciństwo było trudne i pełne wyzwań, możemy nabyć silną wolę i determinację w pokonywaniu trudności.

Empatia – jeśli jako dziecko doświadczałyśmy bólu i cierpienia, możemy nauczyć się zrozumienia i wsparcia dla innych, którzy przechodzą podobne doświadczenia.

Skłonność do pomagania – jeśli jako dziecko otrzymywałyśmy pomoc od innych, możemy nauczyć się, jak ważne jest pomaganie innym.

Samodyscyplina – jeśli nasze dzieciństwo było chaotyczne i niestabilne, możemy nabyć umiejętność panowania nad swoimi emocjami i utrzymywania porządku w swoim życiu.

Negatywne doświadczenia z dzieciństwa mogą też prowadzić do rozwoju negatywnych wartości i zachowania. Oto kilka przykładów:

Nieufność – jeśli jako dziecko byłyśmy zranione przez bliskie osoby, możemy mieć trudności z budowaniem zaufania do innych.

Złość i gniew – jeśli jako dziecko często byłyśmy ignorowane lub poniżane, możemy nabyć tendencję do łatwego wybuchania gniewu.

Samo destrukcyjne zachowanie – jeśli jako dziecko czułyśmy się beznadziejnie lub bezwartościowe, możemy mieć tendencję do samo destrukcyjnego zachowania, takiego, jak np. nadużywanie niewłaściwych substancji, niezdrowe zachowania związane z jedzeniem czy samookaleczenia się bez intencji samobójczej.

Brak empatii – jeśli jako dziecko często byłyśmy ignorowane lub pomijane, możemy nie potrafić wczuć się w sytuację innych i rozumieć ich uczuć.

Brak odpowiedzialności – jeśli jako dziecko często byłyśmy krytykowanie i winione za rzeczy, za które nie byłyśmy odpowiedzialne, możemy mieć trudności z ponoszeniem odpowiedzialności za nasze działania.

Warto pamiętać, że nasze dzieciństwo nie jest jedynym czynnikiem wpływającym na nasze wartości i charakter. Nasze życie i doświadczenia w dorosłym życiu również mają znaczący wpływ.

Jakie korzyści daje praca z wewnętrznym dzieckiem?

Ogólnie rzecz biorąc, nasze wewnętrzne dziecko jest ważną częścią naszej osobowości, która powinna być, odkryta, zrozumiana i rozwijana. Poprzez pozwolenie sobie na emocjonalną łączność i autentyczność, możemy rozwijać naszą samoświadomość, radzić sobie z trudnościami i budować głębsze związki z innymi ludźmi. Taka praktyka wesprze nas i może nam pomóc w odzyskaniu naszej radości i spontaniczności, które często tracimy w miarę dorastania. Może przyczynić się do odzyskania naszej dziecięcej ciekawości świata i naszej zdolności do zachwycania się i fascynowania rzeczami, które nas otaczają. Wszystko to może wymagać od nas dodatkowego czasu, wytrwałości w postanowieniu i cierpliwości ale to ważny krok w kierunku osiągnięcia pełnego i satysfakcjonującego życia.
Kiedy pozwolimy sobie na odkrycie naszej autentycznej i naturalnej części, możemy stać się bardziej zintegrowani i zrównoważeni, a także bardziej zdolni do cieszenia się życiem i radzenia sobie z jego trudnościami. Dzięki własnemu zaangażowaniu mamy szansę uwolnić się od negatywnych wzorców i schematów z naszego dzieciństwa, które mogą nas ograniczać w naszym dorosłym życiu a także pomóc nam w uwolnieniu się od traum i bolesnych doświadczeń, które nas prześladują, stawić czoła naszym lękom i dyskomfortowi w ciele. Dzięki tej pracy możemy odkryć uśpione pokłady naszej kreatywności i zdolności do tworzenia, co w jakimś stopniu zmobilizuje nas do rozwijania naszych zainteresowań i pasji, a także na odkrywanie nowych rzeczy, które nas fascynują.

Dlaczego warto zwrócić uwagę na swoje wewnętrzne dziecko?

Jak już za pewne nie raz wspomniałam, wewnętrzne dziecko ma ogromny wpływ na nasze życie. To, co dzieje się z nim, wpływa na nasze emocje, zachowanie, wybory i podejmowane decyzje. Warto więc zwracać uwagę na „małe Ja” i dbać o nie, tak jak dba się o dziecko fizyczne.

Jeśli nasze wewnętrzne dziecko jest radosne, pełne wiary w siebie i pozytywne, łatwiej jest nam radzić sobie z trudnościami i osiągać cele. Jeśli natomiast jest zranione, niepewne i pełne wątpliwości, może być trudniej osiągnąć sukces i znaleźć szczęście. Jeszcze trudniej robi się wtedy, kiedy nasz osobisty wewnętrzny krytyk pogłębia i tak już aktywny emocjonalny ból.

Dlatego warto zwracać uwagę na swoje emocje i reakcje z nimi związane. Często nasze wewnętrzne dziecko reaguje na sytuacje i doświadczenia w sposób, który jest zgodny z naszym dzieciństwem. Na przykład, jeśli mieliśmy trudne doświadczenia z tamtego okresu, nasze wewnętrzne dziecko może reagować na trudne sytuacje w sposób, który jest dla nas nieadekwatny.

Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jak działa cały mechanizm. Wiele osób nie jest świadomych swojego wewnętrznego dziecka, bo często jest ono ukryte pod warstwą naszej świadomej osobowości, która jest związana z naszymi obawami i lękami, a także naszymi pragnieniami i marzeniami.

Jakie są cechy wewnętrznego dziecka?

Wewnętrzne dziecko charakteryzuje się kilkoma cechami, takimi jak:

spontaniczność – kocha zabawę, eksperymentowanie i odkrywanie świata. Nie ma w nim strachu przed nowymi doświadczeniami i jest otwarte na to, co przyniesie przyszłość.

emocjonalność – jest pełne emocji, które często są wyraźne i intensywne. Nie boi się okazywać radości, smutku, złości czy strachu.

wiara w siebie – ma wiarę w swoje możliwości i potencjał. Wierzy, że jest w stanie osiągnąć wszystko, czego pragnie, i nie poddaje się łatwo w obliczu trudności.

ciekawość – jest ciekawe świata i chętnie uczy się nowych rzeczy. Nieustannie zadaje pytania i poszukuje odpowiedzi.

beztroska – nie ma ono trosk i problemów dorosłego świata. Żyje chwilą i cieszy się każdym momentem.

Pracować ze swoim wewnętrznym dzieckiem można na wiele sposobów np. poprzez terapię, medytację, sztuki wyrażania siebie, twórcze działania, dbanie o siebie, pozytywne myślenie i odkrywanie swoich potrzeb i pragnień.

Jak motywować swoje wewnętrzne dziecko?

Motywowanie swojego wewnętrznego dziecka może być trudne, ale jest to ważne dla naszego dobrego samopoczucia i zdrowia emocjonalnego. Oto kilka pomysłów, które mogą pomóc:

Znajdź swoje pasje – znajdź coś, co sprawia Ci przyjemność i poświęć czas na to, aby robić to, co kochasz.

Stawiaj cele – ustaw sobie cele, które są realne i osiągalne, a następnie dąż do ich realizacji.

Pozytywne afirmację – Powtarzaj sobie pozytywne afirmacje, aby zwiększyć swoją pewność siebie i zmotywować swoje wewnętrzne dziecko, ale tylko takie, które czujesz, że z tobą rezonują, są albo mogą być wiarygodne dla twojej podświadomości.

Znajdź wsparcie – znajdź osoby, które Cię wspierają i rozumieją, aby pomóc Ci w utrzymaniu motywacji.

Pamiętaj o sobie – aby poświęcać czas dla siebie i robić rzeczy, które sprawiają Ci przyjemność.

Pochwal się swoimi osiągnięciami – bądź dumna z siebie i swoich osiągnięć, aby pomóc swojemu wewnętrznemu dziecku czuć się dobrze i zmotywowane.

Praktykowanie ze swoim wewnętrznym dzieckiem wymaga wysiłku, ale jest to potężne narzędzie do uzdrowienia i uwolnienia nas od negatywnych wpływów naszego dzieciństwa. Istnieją obszerne prace naukowe, książki oraz artykuły, które opisują tę koncepcję w sposób łatwiejszy do przyswojenia. Ja osobiście preferuję medytację do spotkań z moim wewnętrznym dzieckiem ale nie jest to warunek pracy z „małą Ja” dla Ciebie. Najważniejsze jest to abyś poczuła i zaufała technice, ćwiczeniom albo metodzie z którą chcesz pracować.

W miarę dorastania, „mała Ja” powoli zostaje zapomniana, bo bardziej skupiamy się na dorosłych obowiązkach. Jednak prawdą jest, że wewnętrzne dziecko jest częścią nas, tą małą iskrą w sercu, która pozostaje żywa i aktywna, niezależnie od naszego wieku. Jest naszym wewnętrznym przewodnikiem, który pomaga nam odkrywać nasze emocje, marzenia i pragnienia, a także uczy nas, jak radzić sobie z trudnościami i jak cieszyć się życiem.