Czasem mam ochotę wziąć gumkę do ręki i wymazać nią trudne chwile z przeszłości, a potem zastąpić je obecnym doświadczeniem, tak aby historia zmieniła swój bieg, choć wiem, że jest już za późno. Zapraszam do lektury.
Historia jednego związku to coś więcej niż On i Ona zakochani w sobie. To scenariusz pisany przez życie. Trudny związek dwojga ludzi z odległych zakątków świata. Ona Polka, on pochodzenia pakistańskiego, a pomiędzy nimi niewidzialna granica. Obcy język, kultura, religia, obyczaje oraz poglądy.
Nieświadomi różnicy własnych charakterów, jak i stosunku do życia w rodzinie. Rozwijają przed sobą mapę szczęścia. Zakładają buty uszyte z szalonego uczucia pełnego miłości, szacunku i zrozumienia i robią pierwszy krok na wspólnej drodze życia.
Kiedy maleje fascynacja sobą i nadchodzą dni powszednie, wszystko się komplikuje. Bez uprzedzenia, jak złodziej wkrada się rutyna, która rabuje ich wspólne plany utkane z marzeń. Droga na mapie zanika, a buty szyte na miarę depczą szczęście. Choć przykrywają się jedną kołdrą i patrzą, jak rosną ich dzieci, to nie czują jedności ze sobą.
Iluzja opada jak czerwona kurtyna na scenie ich życia, przesiąknięta zapachem wiary w magiczną moc miłości. Pogubieni, zamknięci we własnych światach z opaską na oczach. Nie chcą dłużej patrzeć na dom jak na więzienie, które sami zbudowali. Na rodzinę, której już nie ma. Na drogę, która dobiegła końca. Milczą, zaprzeczając sobie, że to nieprawda, co czują.
Autorka odkrywa przed czytelnikiem kulisy osobistego życia. Dwunastoletni staż i wspomnienia bohaterki to nie tylko autobiograficzna opowieść, ale i niezwykle bogata kolekcja zdarzeń, zaskakujących zwrotów akcji trzymających w napięciu. To próba zrozumienia partnera, spojrzenie jego okiem na daną sytuację oraz wiele osobistych przemyśleń samej bohaterki.
To tylko krótki, wycięty z 599 stron fragment historii, którą napisało samo życie.
